التهاب لثه بعد از ایمپلنت

التهاب لثه بعد از ایمپلنت دندان یک عارضه جانبی نادر است. با این حال، در برخی از بیماران، ایمپلنت ممکن است به دلیل عفونت یا التهاب لثه آسیب ببیند. بیماری التهابی به نام پری ایمپلنتیت باعث از بین رفتن استخوان اطراف ایمپلنت می شود. در این صورت به بیماران توصیه می شود با پزشک خود مشورت کرده و درمان های لازم را دریافت کنند. درمان ایمپلنت بسته به شدت و علت التهاب ممکن است متفاوت باشد. در برخی موارد، پاکسازی عفونت بافت لثه ممکن است کافی باشد، در حالی که در موارد دیگر، ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت باشد.

نقش بیمار در موفقیت ایمپلنت بسیار مهم است. همانطور که سلامت دندان ها و لثه های طبیعی بیمار در صورت عدم مراقبت خوب از دهان بدتر می شود، همین امر در مورد ایمپلنت نیز صدق می کند. بیمارانی که درمان ایمپلنت که مدرن ترین روش دندانپزشکی است، باید به مراقبت از دهان و دندان توجه داشته باشد تا طول عمر ایمپلنت ها تضمین شود.

برای درک اینکه آیا بعد التهاب لثه بعد از ایمپلنت بوجود می آید یا خیر، می توانید به این علائم نگاه کنید:

خونریزی ناحیه ایمپلنت هنگام مسواک زدن
حساسیت شدید در اطراف ایمپلنت
داشتن لثه متورم
تب شدید
طعم بد در دهان
درد مداوم
مشکل جویدن

بیماری های لثه اطراف ایمپلنت، بروز برخی مشکلات در اطراف لثه پس از کاشت ایمپلنت است. دلیل اصلی این مشکلات است؛ در مقایسه با دندان ها و لثه ها، بافت های اطراف ایمپلنت در برابر باکتری ها آسیب پذیرتر هستند. اگر بعد از کاشت ایمپلنت بهداشت دهان و دندان جدی گرفته نشود، باکتری هایی که به مرور زمان افزایش می یابند باعث ایجاد بیماری های لثه در اطراف ایمپلنت می شوند. اگرچه این بیماری ها در ابتدا از لثه ها شروع می شوند، اما اگر درمان لازم انجام نشود، به بافت استخوانی که ایمپلنت به آن چسبیده است می رسد. در چنین موارد پیشرفته ای، حتی ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت باشد.

چرا ایمپلنت عفونی می شود؟

پری ایمپلنتیت شاید ترسناک ترین عارضه ایمپلنت باشد. این بیماری در اثر حمله باکتری ها ایجاد می شود که به صورت پلاک و بیوفیلم به سطوح می چسبند و اگر برای مدت طولانی باقی بمانند باعث التهاب می شوند. این روند با پریودنتیت روی دندان قابل مقایسه است. اگر مستقیماً پس از کاشت (عفونت اولیه) ایجاد شود، بهبودی (استئواینتگراسیون) اغلب به هیچ وجه انجام نمی شود و ایمپلنت از بین می رود.

پری ایمپلنتیت نیز در حال افزایش است. جای تعجب نیست، زیرا تنها در ایران سالانه بیش از ۱۰۰ هزار ایمپلنت گذاشته می شود. دکتر والا مدیر کلینیک های تخصصی ایمپلنت در تهران می گوید: پری ایمپلنتیت اغلب بدتر است و سریعتر از پریودنتیت روی دندان های طبیعی گسترش می یابد.

عوارض التهاب لثه بعد از ایمپلنت

تحلیل لثه پس از ایمپلنت ممکن است با برخی عوارض همراه باشد که شامل موارد زیر می‌شود:

التهاب و عفونت: در برخی مواقع، پس از تحلیل لثه، ممکن است التهاب و عفونت در منطقه ایمپلنتی رخ دهد که باعث درد، تورم و قرمزی می‌شود.

خونریزی: پس از تحلیل لثه، خونریزی ممکن است رخ دهد که معمولاً در اثر حرکت و لمس محل تحلیل ایجاد می‌شود.

تغییرات حسی: بعضی از افراد ممکن است پس از تحلیل لثه، تغییراتی در حساسیت یا احساسات نسبت به منطقه ایمپلنت دندان تجربه کنند.

عدم پیوند موفق: در موارد نادر، تحلیل لثه ممکن است باعث عدم پیوند موفقیت‌آمیز و شکست ایمپلنت با بافت لثه شود که می‌تواند منجر به مشکلات بیشتری شود.

در صورت وجود هرگونه عارضه یا نگرانی پس از تحلیل لثه پس از ایمپلنت، بهتر است به دندانپزشک خود مراجعه کرده و مشکلات را با او مطرح کنید تا اقدامات لازم برای رفع مشکلات انجام شود.

تفاوت بین پری ایمپلنتیت و پریودنتیت

هر دو عفونت خاموش هستند، بنابراین برای مدت طولانی مورد توجه قرار نمی گیرند. در هر دو مورد، با یک عفونت اولیه نامحسوس لثه شروع می شود. اگر پیش سازها بدون توجه باقی بمانند، در هر دو مورد می توانند منجر به شکستگی استخوان فک همسایه شوند. این امر ژنژیویت را به پریودنتیت و موکوزیت را به پری ایمپلنتیت تبدیل می کند.

موکوزیت پری ایمپلنت چیست؟

موکوزیت اطراف ایمپلنت مشکلی است که در بافت نرم اطراف ایمپلنت ایجاد می شود. در نتیجه این بیماری ناشی از تجمع باکتری در لثه; قرمزی، تورم و خونریزی رخ می دهد. عوامل زیادی وجود دارد که باعث ایجاد موکوزیت اطراف ایمپلنت می شود. اینها؛ تشکیل پلاک یا برخی بیماری های ناشی از سیگار کشیدن و عدم توجه به بهداشت دهان و دندان. در عین حال، کاربردهای ایمپلنتی که با مواد بی کیفیت یا نادرست ساخته شده اند نیز می توانند منجر به ظهور بیماری شوند. اگر بیماری به موقع تشخیص داده شود، بدون نیاز به عمل جراحی قابل درمان است.

اگر بعد از ایمپلنت دندان دچار التهاب لثه شده اید، دلایل زمینه ای ممکن است بسیار متفاوت باشد. عللی مانند تحلیل استخوان شدید در فک، پریودنتیت پیشرفته یا استفاده از داروهای ضد سرطان ممکن است خطر عوارض را افزایش دهد. علاوه بر این، بهداشت نامناسب دندان نیز می تواند باعث التهاب بعد از ایمپلنت دندان شود. برای اینکه به بهترین نتیجه برسید و مشکلی نداشته باشید، باید بیماری هایی که دارید و داروهایی که به طور مرتب استفاده می کنید را با دندانپزشک خود در میان بگذارید و دستورالعمل های بهداشتی توصیه شده توسط او را رعایت کنید.

چگونه موکوزیت اطراف ایمپلنت را درمان کنیم؟

درمان موکوزیت اطراف ایمپلنت با روش های مختلفی بنا به تصمیم پزشک انجام می شود. هدف اصلی درمان حذف پلاک، جرم و باکتری های ایجاد کننده بیماری از محیط است. جدای از این، استفاده از لیزر و فتودینامیک تراپی از جمله روش های مورد استفاده است. درمان همچنین می تواند با آنتی بیوتیک ها و دهانشویه هایی مانند کلرهگزیدین پشتیبانی شود.

درمان پری ایمپلنتیت

اگر موکوزیت اطراف ایمپلنت درمان نشود، به پری ایمپلنتیت تبدیل می شود. در این حالت عفونت و باکتری به سمت استخوان پیشرفت می کند که ایمپلنت را ثابت نگه می دارد و باعث ذوب می شود. این بیماری با علائمی مانند شروع تکان دادن ایمپلنت ها و تشکیل آبسه خود را نشان می دهد. دندانپزشک شما وجود پری ایمپلنتیت را با استفاده از تکنیک های تصویربرداری دندانی روشن می کند.

در درمان، باکتری های ایجاد کننده بیماری در لثه و استخوان اطراف ایمپلنت حذف می شوند. درمان نیز توسط برنامه های لیزری پشتیبانی می شود. در صورت لزوم توسط پزشک، پیوند استخوان را می توان در مناطقی که از دست دادن استخوان رخ می دهد نیز اعمال کرد. اگر این روش برای نجات ایمپلنت کافی نباشد، باید ایمپلنت های جدیدی روی بیمار گذاشته شود.

عملیات پیوند لثه و پیوند بافت همبند رایگان

عملیات پیوند لثه برای اطمینان از اینکه بیمار دارای بافت لثه کافی است انجام می شود. در کاربردهای ایمپلنت، زمانی که آدامس کافی در اطراف ایمپلنت وجود نداشته باشد، در دراز مدت تحلیل لثه در اطراف ایمپلنت رخ می دهد. عقب نشینی آدامس؛ باعث نمایان شدن سطح ایمپلنت و ایجاد پاکت ها و فضاهای اطراف آن می شود. قرار گرفتن در معرض سطح ایمپلنت باعث مشکلات زیادی به خصوص از بین رفتن ایمپلنت می شود. تجمع باکتری ها در پاکت ها و فضاها باعث تحلیل استخوان و از بین رفتن ایمپلنت در طول زمان می شود.

التهاب لثه نیز شانس موفقیت عمل ایمپلنت را کاهش می دهد. ایمپلنت در ناحیه ای که لثه چسبیده به اندازه کافی وجود ندارد ممکن است با گذشت زمان شروع به لرزیدن کند. به همین دلیل باید قبل یا بعد از کاشت ایمپلنت، عمل پیوند رایگان لثه در ناحیه انجام شود. در حین عمل، بافت برداشته شده از کام به ناحیه ای که آدامس چسبیده به اندازه کافی وجود ندارد، پیوند می شود. هنگامی که همجوشی بافت پس از یک دوره زمانی مشخص رخ می دهد. آدامس چسبیده به اندازه کافی در ناحیه پیوند شده وجود دارد و اطمینان حاصل می شود که ایمپلنت برای طولانی مدت با موفقیت در دهان باقی می ماند.

عمل دیگری که در اطراف ایمپلنت انجام می شود، عمل پیوند بافت همبند است. همانطور که ضخامت لثه در اطراف دندان های طبیعی شما مهم است، ضخامت لثه اطراف ایمپلنت نیز برای نتایج زیبایی و استفاده طولانی مدت از ایمپلنت بسیار مهم است. به منظور افزایش ضخامت لثه در اطراف ایمپلنت، پیوند بافت همبند گرفته شده از کام مانند عمل پیوند آزاد لثه در اطراف ایمپلنت پیوند زده می شود. بهبودی در عرض یک هفته اتفاق می افتد و از احتمال تحلیل لثه در اطراف ایمپلنت ها جلوگیری می شود.

چگونه از التهاب لثه بعد از ایمپلنت جلوگیری کنیم؟

برای پیشگیری از التهاب لثه بعد از ایمپلنت ابتدا باید به بهداشت دهان و دندان توجه کرد. تمیز کردن دهان باید به طور منظم با مسواک، نخ دندان و مسواک بین دندانی انجام شود. علاوه بر این، می توانید طبق توصیه پزشک، دهانشویه را در فرآیند بهداشت دهان قرار دهید. سیگار عاملی جدی است که شانس موفقیت ایمپلنت را کاهش می دهد. بنابراین، دوره پس از کاشت، فرصت خوبی برای ترک عادت سیگار کشیدن شما است. اگر معاینات منظم دندانپزشک خود را از دست ندهید، بیماری های لثه اطراف ایمپلنت را می توان به موقع تشخیص داد و بدون ایجاد از بین رفتن ایمپلنت درمان کرد.

ما به عنوان یکی از بزرگترین مراکز ایمپلنت در غرب تهران،بهترین خدمات را در تمامی شاخه های بهداشت دهان و دندان اعم از ارتودنسی، ریشه دندان، پریودنتولوژی، جراحی فک و صورت، دندانپزشکی کودکان با استفاده از روش های درمانی نوین و دستگاه های روز دنیا ارائه می دهیم.