دلایل ترک خوردن دندان ها کدامند

آسیب یا ترک خوردن دندان ها به ساختار آن اشاره دارد. این می تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله ضربه، گاز گرفتن اجسام سخت، پوسیدگی دندان یا ضعیف شدن ساختار دندان رخ دهد. شکستگی‌های دندان می‌توانند از ترک‌ها یا بریدگی‌های جزئی تا شکستگی‌های شدیدتر که تا ریشه دندان یا محفظه پالپ دندان گسترش می‌یابد، متغیر باشد.

انواع مختلفی از ترک خوردن دندان ها وجود دارد که عبارتند از:

۱. خطوط ترک: ترک های ریز و سطحی که فقط مینای دندان (خارجی ترین لایه) دندان را تحت تاثیر قرار می دهد. خطوط کریز معمولاً ماهیت آرایشی دارند و باعث درد نمی شوند و نیازی به درمان ندارند مگر اینکه گسترده شوند یا منجر به آسیب بیشتر شوند.

۲. کاسپ شکسته: شکستگی که سطح جویدن (کاسپ) دندان را درگیر می کند اما به داخل اتاقک پالپ گسترش نمی یابد. کاسپ شکسته ممکن است باعث ناراحتی هنگام جویدن شود و ممکن است برای بازیابی عملکرد و جلوگیری از آسیب بیشتر نیاز به ترمیم دندان با پر کردن یا روکش داشته باشد.

۳. دندان ترک خورده: ترکی که از سطح جویدنی دندان به سمت ریشه امتداد می یابد، اما دندان را به طور کامل به دو تکه نمی کند. دندان های ترک خورده می توانند باعث درد یا حساسیت متناوب شوند، به ویژه هنگام گاز گرفتن یا جویدن، و ممکن است برای تثبیت دندان و جلوگیری از شکستگی بیشتر، نیاز به درمان هایی مانند درمان روکش یا کانال ریشه داشته باشند.

۴. Split Tooth: نوع شدیدتر ترک خوردن دندان ها که در آن دندان به دو بخش مجزا، معمولاً در طول ریشه دندان تقسیم می شود. شکافتن دندان ممکن است باعث درد قابل توجهی شود و بسته به وسعت شکستگی و وضعیت دندان ممکن است نیاز به کشیدن یا سایر روش های ترمیمی داشته باشد.

۵. شکستگی ریشه عمودی: شکستگی که از ریشه دندان به سمت سطح جونده امتداد می یابد و اغلب از نوک ریشه یا نزدیک آن منشا می گیرد. تشخیص و درمان شکستگی های عمودی ریشه می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا ممکن است همیشه در عکسبرداری با اشعه ایکس دندان قابل مشاهده نباشند و ممکن است نیاز به کشیدن یا درمان ریشه (درمان کانال ریشه) داشته باشند.

ترک خوردن دندان ها می تواند از نظر شدت متفاوت باشد و بسته به وسعت و محل شکستگی ممکن است علائمی ایجاد کند یا نداشته باشد. اگر مشکوک به ترک خوردن دندان هستید، ارزیابی و درمان دندان ضروری است، زیرا مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر و حفظ ساختار و عملکرد دندان کمک کند. دندانپزشک شما می تواند معاینه کامل انجام دهد، نوع و وسعت شکستگی را تشخیص دهد و درمان مناسب را برای بازگرداندن سلامت و یکپارچگی دندان توصیه کند.

علائم ترک خوردن دندان ها کدامند

۱. تروما: تصادفات، زمین خوردن، آسیب های ورزشی یا انواع دیگر ضربه به دهان می تواند باعث ترک خوردن دندان شود.

۲. گاز گرفتن اجسام سخت: جویدن اجسام سخت مانند یخ، آب نبات های سفت، یا دانه های پاپ کورن پاره نشده می تواند منجر به شکستگی دندان شود.

۳. پوسیدگی دندان: پوسیدگی دندان ساختار دندان را ضعیف می کند و آن را مستعد شکستگی می کند، به خصوص اگر درمان نشود.

۴. پرکردگی های بزرگ: پرکردگی های بزرگ یا قدیمی می توانند ساختار دندان را ضعیف کرده و خطر ترک خوردن را افزایش دهند، به خصوص اگر قسمت قابل توجهی از دندان را بپوشانند.

۵. دندان قروچه: دندان قروچه یا فشردن مزمن دندان که به دندان قروچه معروف است، می تواند نیروی زیادی بر روی دندان ها وارد کند و در طول زمان منجر به شکستگی شود.

۶. عادات جویدن: جویدن معمولی خودکار، مداد، یا سایر اشیاء غیر خوراکی می تواند خطر ترک خوردن دندان ها را افزایش دهد.

۷. تضعیف مینای دندان: فرسایش مینای دندان به دلیل غذاها یا نوشیدنی های اسیدی، بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) یا مسواک زدن شدید می تواند مینای دندان را ضعیف کرده و آن را مستعد شکستگی کند.

۸. تغییرات دما: تغییرات سریع دما، مانند خوردن غذاهای گرم و به دنبال آن نوشیدنی های سرد، می تواند باعث انبساط و انقباض مینای دندان شود و به مرور زمان منجر به شکستگی های استرسی شود.

۹. پیری: با افزایش سن، دندان ها ممکن است شکننده تر و مستعد ترک خوردن شوند، به خصوص اگر تحت درمان های قبلی دندانپزشکی قرار گرفته باشند یا مشکلات ساختاری زمینه ای داشته باشند.

۱۰. ژنتیک: برخی از افراد ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد ضعیف تر شدن مینای دندان یا سایر بیماری های دندانی باشند که خطر شکستگی دندان را افزایش می دهد.

پرداختن به علت اصلی ترک خوردن دندان ها و جستجوی بهترین دندانپزشک برای جلوگیری از آسیب بیشتر و حفظ سلامت دهان ضروری است. دندانپزشک شما می تواند میزان شکستگی را ارزیابی کند، درمان مناسب را توصیه کند و راهنمایی هایی را در مورد اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر شکستگی در آینده ارائه دهد.

روش های تشخیص ترک خوردن دندان ها

تشخیص ترک خوردن دندان ها معمولاً شامل ترکیبی از معاینه بالینی، تصویربرداری از دندان و ارزیابی علائم است. برخی از روش های رایج برای تشخیص شکستگی دندان عبارتند از:

۱. معاینه بالینی: دندانپزشک شما به صورت بصری دندان ها و لثه های شما را برای علائم آسیب، مانند ترک، تراشه یا شکستگی بررسی می کند. آنها ممکن است از یک کاوشگر یا کاوشگر دندان برای کاوش ملایم سطوح دندان و ارزیابی نقاط ضعف یا حساسیت استفاده کنند.

۲. اشعه ایکس دندان: اشعه ایکس مانند رادیوگرافی بایت وینگ یا پری اپیکال ممکن است برای ارزیابی ساختار داخلی دندان و شناسایی هر گونه شکستگی که ممکن است با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نباشد، گرفته شود. اشعه ایکس می تواند به تشخیص ترک خوردن گسترش یافته به ریشه یا بافت استخوان اطراف کمک کند.

۳. Transillumination: Transillumination شامل تابش یک منبع نور روشن به سطح دندان برای تشخیص شکستگی یا ترک هایی است که ممکن است در زیر مینای دندان پنهان شده باشد. شکستگی ها ممکن است به صورت خطوط یا سایه های تیره در هنگام مشاهده با ترانس ایلومیناسیون ظاهر شوند.

۴. تست بایت: دندانپزشک شما ممکن است تست بایت انجام دهد یا به نواحی خاصی از دندان فشار وارد کند تا درد یا ناراحتی را ارزیابی کند، که می تواند وجود شکستگی را نشان دهد. حساسیت یا درد هنگام گاز گرفتن یا جویدن ممکن است نشان دهنده ترک خوردگی دندان باشد.

۵. آزمایش رنگ: ممکن است از مواد رنگ‌زا یا رنگ‌کننده برای برجسته کردن ترک‌ها یا شکستگی‌های خط مو استفاده شود که تشخیص بصری آنها دشوار است. رنگ بر روی سطح دندان اعمال می شود و اجازه می دهد تا در هر ترک میکروسکوپی نفوذ کند و آنها را تحت بزرگنمایی بیشتر نمایان کند.

۶. میکروسکوپ دندانی: در مواردی که تشخیص شکستگی ها چالش برانگیز است، به خصوص ترک های مو یا شکستگی در مینای دندان، دندانپزشک شما ممکن است از یک میکروسکوپ دندانی یا ابزارهای بزرگنمایی برای افزایش دید و شناسایی علائم ظریف آسیب استفاده کند.

۷. توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی (CBCT): تصویربرداری CBCT نماهای سه بعدی دقیقی از دندان ها و ساختارهای اطراف ارائه می دهد، که امکان ارزیابی دقیق تر شکستگی های پیچیده، به ویژه شکستگی های مربوط به ریشه یا بافت استخوانی را فراهم می کند.

با ترکیب این روش های تشخیصی، دندانپزشک شما می تواند میزان و شدت ترک خوردن دندان ها را به دقت ارزیابی کند و درمان مناسب را برای رفع مشکل و حفظ سلامت دهان توصیه کند. تشخیص زودهنگام و مداخله برای جلوگیری از آسیب بیشتر و عوارض مرتبط با شکستگی دندان بسیار مهم است.

هزینه درمان ترک خوردن دندان

هزینه درمان ترک خوردن دندان ها بسته به عوامل مختلفی می تواند متفاوت باشد، از جمله:

نوع و شدت آن: وسعت و شدت ترک خوردن دندان بر پیچیدگی درمان مورد نیاز تأثیر می گذارد. ترک‌ها یا تراشه‌های جزئی ممکن است با اقدامات محافظه‌کارانه ترمیم شوند، در حالی که شکستگی‌های گسترده‌تر ممکن است نیاز به درمان ریشه، روکش‌های دندانی یا سایر روش‌های ترمیمی داشته باشند.

رویکرد درمان: رویکرد درمانی خاص توصیه شده توسط دندانپزشک یا متخصص ریشه بر هزینه کلی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، تعمیرات ساده مانند باندینگ یا پر کردن دندان ممکن است نسبت به روش های پیچیده تر مانند درمان ریشه یا قرار دادن تاج کم هزینه تر باشد.

ارائه دهنده دندانپزشکی: تجربه، تخصص و شهرت ارائه دهنده یا متخصص دندانپزشکی که درمان را انجام می دهد می تواند بر هزینه تأثیر بگذارد. متخصصانی مانند اندودنتیست ها یا پروتزها ممکن است هزینه های بیشتری را برای خدمات خود دریافت کنند.

پوشش بیمه ای دندانپزشکی: اگر بیمه دندانپزشکی دارید، میزان پوشش درمان دندان بر هزینه های از جیب شما تأثیر می گذارد. طرح های بیمه دندانپزشکی در پوشش روش های ترمیمی متفاوت است و ممکن است شما مسئول پرداخت های مشترک، فرانشیزها یا بیمه مشترک باشید.

روش های اضافی: در برخی موارد، رویه های اضافی مانند تصویربرداری از دندان، آزمایش های تشخیصی یا اقدامات پیشگیرانه ممکن است به عنوان بخشی از طرح درمان ضروری باشد که بر هزینه کلی می افزاید.

مواد مورد استفاده: نوع مواد مورد استفاده برای درمان های ترمیمی مانند پرکردن دندان، روکش یا ایمپلنت می تواند بر هزینه تاثیر بگذارد. مواد با کیفیت بالاتر یا ترمیم های سفارشی ممکن است با قیمت بالاتری همراه باشند.

مراقبت های بعدی: قرار ملاقات های بعدی پس از درمان و مراقبت های نگهداری ممکن است برای نظارت بر روند بهبود و اطمینان از موفقیت طولانی مدت درمان مورد نیاز باشد. این بازدیدهای اضافی می تواند به هزینه کلی درمان کمک کند.قبل از انجام هر گونه روشی، ضروری است که در مورد هزینه های پیش بینی شده درمان ترک خوردن دندان ها با دندانپزشک خود در تهران صحبت کنید. آنها می توانند یک برنامه درمانی دقیق و برآورد هزینه بر اساس نیازها و شرایط فردی شما ارائه دهند.