لق شدن دندان و درمان آن

لق شدن دندان که بعنوان تحرک دندان شناخته می شود، به شرایطی اشاره دارد که در آن دندان در حفره خود در استخوان فک لق یا ناپایدار می شود. تحرک دندان می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است در اثر عوامل مختلفی از جمله بیماری پریودنتال، ضربه یا آسیب، دندان قروچه ( دندان قروچه)، نیروهای اکلوزال، تحلیل استخوان، تحلیل لثه، آبسه دندان یا سایر مشکلات سلامت دهان ایجاد شود.

بسته به علت زمینه ای و شدت، لق شدن دندان ممکن است به مداخله دندانپزشک یا پریودنتیست نیاز داشته باشد تا دندان را تثبیت کند، وضعیت زمینه ای را برطرف کند و از آسیب بیشتر یا از دست دادن دندان جلوگیری کند. گزینه های درمانی ممکن است شامل درمان پریودنتال، اسپلینت، تنظیم بایت، محافظ اکلوزال، روش های ترمیمی یا کاشت دندان در موارد تحرک شدید یا از دست دادن دندان باشد. تشخیص سریع و مدیریت مناسب برای حفظ سلامت دهان و دندان و جلوگیری از عوارض مرتبط با تحرک دندان ضروری است.

چه دلایلی باعث لق شدن دندان میشود

۱. بیماری پریودنتال: شایع ترین علت تحرک دندان بیماری پریودنتال است که به عنوان بیماری لثه نیز شناخته می شود. بیماری پریودنتال در اثر عفونت باکتریایی و التهاب لثه و ساختارهای نگهدارنده دندان ایجاد می شود که منجر به از بین رفتن تکیه گاه استخوان و در نهایت تحرک دندان می شود.

۲. تروما یا آسیب: آسیب های تروماتیک به دهان یا دندان ها، مانند افتادن، تصادفات ورزشی یا تصادفات رانندگی، می تواند باعث آسیب به ساختارهای نگهدارنده دندان شود و منجر به تحرک دندان شود. آسیب‌هایی که منجر به شکستگی، شکستگی ریشه یا از جا افتادن دندان‌ها می‌شود، می‌تواند خطر لق شدن دندان را افزایش دهد.

۳. دندان قروچه: دندان قروچه و فشردن دندان ها، می تواند فشار زیادی بر دندان ها و بافت های اطراف وارد کند و منجر به ساییدگی، تحلیل لثه و در نهایت تحرک دندان شود. دندان قروچه مزمن می تواند ساختارهای نگهدارنده دندان را تضعیف کند و به مرور زمان به لق شدن دندان کمک کند.

۴. نیروهای اکلوزال: عدم تعادل در تراز بایت یا نیروهای اکلوزال می تواند منجر به توزیع نابرابر فشار روی دندان ها شود و باعث ایجاد استرس بیش از حد بر روی برخی از دندان ها و منجر به تحرک دندان شود. مال اکلوژن، دندان های از دست رفته یا ترمیم های دندانی نامناسب می تواند به مشکلات اکلوزال کمک کند.

۵. از دست دادن استخوان: شرایطی که بر تراکم استخوان یا سلامت استخوان تأثیر می‌گذارد، مانند پوکی استخوان، استئوپنی یا برخی داروها، می‌تواند منجر به از بین رفتن تکیه‌گاه استخوان اطراف دندان و در نتیجه تحرک دندان شود.

۶. تحلیل لثه: تحلیل لثه، که می تواند ناشی از بیماری پریودنتال، مسواک زدن تهاجمی دندان یا عوامل آناتومیک باشد، ریشه دندان ها را در معرض دید قرار می دهد و حمایت ارائه شده توسط لثه را کاهش می دهد و خطر تحرک دندان را افزایش می دهد.

۷. آبسه دندان: عفونت ها یا آبسه های دندانی درمان نشده می تواند منجر به از دست دادن استخوان و تخریب ساختارهای نگهدارنده دندان شود و در نتیجه با پیشرفت عفونت باعث تحرک دندان شود.

برای جلوگیری از آسیب بیشتر و از دست دادن احتمالی دندان، رسیدگی فوری به علت اصلی تحرک دندان ضروری است. گزینه های درمانی ممکن است شامل درمان پریودنتال برای مدیریت بیماری لثه، آتل زدن برای تثبیت دندان های لق، تنظیم بایت، محافظ اکلوزال برای دندان قروچه، یا روش های ترمیمی برای ترمیم دندان های آسیب دیده یا جایگزینی دندان های از دست رفته باشد. مشاوره با دندانپزشک یا پریودنتیست برای تشخیص و مدیریت صحیح حرکت دندان توصیه می شود.

چگونه از لق شدن دندان جلوگیری کنیم

جلوگیری از لق شدن دندان، یا تحرک دندان، مستلزم حفظ شیوه‌های بهداشت دهان و دندان و رسیدگی به هر عامل زمینه‌ای است که ممکن است در این بیماری نقش داشته باشد. در اینجا چند نکته برای کمک به جلوگیری از لق شدن دندان وجود دارد:

۱. بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید: دندان های خود را دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید و روزانه از نخ دندان استفاده کنید تا پلاک و باکتری از روی دندان ها و لثه ها پاک شود. بهداشت دهان و دندان به پیشگیری از بیماری لثه کمک می کند و خطر تحرک دندان را کاهش می دهد.

۲. به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید: معاینات و تمیز کردن منظم دندان ها را هر شش ماه یا طبق توصیه دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید. متخصصان دندانپزشکی می توانند علائم اولیه بیماری لثه یا سایر مسائل مربوط به سلامت دهان را تشخیص دهند و درمان مناسب را برای جلوگیری از لق شدن دندان ارائه دهند.

۳. اجتناب از مصرف دخانیات: سیگار کشیدن و استفاده از محصولات تنباکو خطر بیماری لثه و مشکلات پریودنتال را افزایش می دهد که می تواند منجر به لق شدن دندان شود. ترک سیگار یا اجتناب از مصرف دخانیات به طور کلی می تواند به محافظت از سلامت دهان و دندان شما کمک کند.

۴. از محافظ دهان استفاده کنید: اگر در ورزش‌های تماسی یا فعالیت‌هایی شرکت می‌کنید که می‌تواند دندان‌های شما را در معرض آسیب قرار دهد، از محافظ دهانی استفاده کنید تا دندان‌های خود را از ضربه محافظت کند و از لق شدن دندان جلوگیری کند.

۵. درمان دندان قروچه: اگر دندان قروچه یا فشار می دهید (براکسیسم)، با دندانپزشک خود در مورد گزینه هایی برای مدیریت این عارضه صحبت کنید، مانند استفاده از محافظ شب یا تکنیک های کاهش استرس. دندان قروچه می تواند به سایش دندان و تحلیل رفتن لثه کمک کند و خطر تحرک دندان را افزایش دهد.

۶. رژیم غذایی متعادل را حفظ کنید: از یک رژیم غذایی متعادل غنی از میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و غلات کامل استفاده کنید تا مواد مغذی ضروری برای دندان ها و لثه های سالم را فراهم کنید. مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و اسیدی را محدود کنید، زیرا می توانند باعث پوسیدگی دندان و بیماری لثه شوند.

۷. شرایط سلامت سیستمیک را مدیریت کنید: برخی از شرایط سلامت سیستمیک، مانند دیابت یا پوکی استخوان، می توانند بر سلامت دهان تاثیر بگذارند و خطر بیماری لثه و تحرک دندان را افزایش دهند. شرایط بهداشتی زمینه ای را مدیریت کنید و توصیه های پزشکی را برای کمک به حفظ سلامت دهان دنبال کنید.

۸. مشکلات دندانی را سریعاً برطرف کنید: اگر دندان درد، حساسیت یا علائم بیماری لثه مانند قرمزی، تورم یا خونریزی لثه را تجربه کردید، به سرعت به دنبال مراقبت های دندانی باشید. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر و کاهش خطر لق شدن دندان کمک کند.

با گنجاندن این اقدامات پیشگیرانه در روال بهداشت دهان و شیوه زندگی خود، می توانید به کاهش خطر لق شدن دندان و حفظ لبخند سالم برای سال های آینده کمک کنید.

چه درمان هایی برای لق شدن دندان لازم است

درمان لق شدن دندان یا تحرک دندان به علت زمینه ای و شدت بیماری بستگی دارد. برخی از گزینه های درمانی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱. درمان پریودنتال: اگر بیماری لثه (بیماری پریودنتال) علت لق شدن دندان باشد، درمان پریودنتال ممکن است برای برداشتن پلاک و تارتار از دندان ها و لثه ها، کاهش التهاب و بهبود بافت لثه ضروری باشد. این ممکن است شامل تمیز کردن حرفه ای دندان، جرم گیری و پلنینگ ریشه (تمیز کردن عمیق) و جراحی پریودنتال در موارد شدید باشد.

۲. آتل زدن: آتل بندی شامل اتصال یک دستگاه انعطاف پذیر یا سفت برای تثبیت دندان های لق و جلوگیری از حرکت بیشتر است. آتل ها ممکن است موقت یا دائمی باشند و می توانند از موادی مانند سیم، رزین کامپوزیت یا کامپوزیت تقویت شده با الیاف ساخته شوند.

۳. تنظیم بایت: اگر نیروهای اکلوزال یا مسائل مربوط به هم ترازی بایت به لق شدن دندان کمک می کند، تنظیم بایت یا تعادل اکلوزال ممکن است برای بهینه سازی نحوه قرار گرفتن دندان های بالا و پایین در هنگام جویدن و گاز گرفتن انجام شود.

۴. محافظ اکلوزال: برای افراد مبتلا به دندان قروچه (دندان قروچه) یا عادت به فشردن، استفاده از محافظ اکلوزال یا نایت گارد سفارشی می تواند به محافظت از دندان در برابر نیروهای بیش از حد کمک کند و از آسیب بیشتر یا تحرک دندان جلوگیری کند.

۵. ترمیم های دندانی: روش های ترمیمی مانند تاج دندان، بریج یا ایمپلنت ممکن است برای ترمیم یا جایگزینی دندان های آسیب دیده یا از دست رفته و بازگرداندن ثبات به قوس دندانی توصیه شود.

۶. پیوند استخوان: در مواردی که از دست دادن استخوان به دلیل بیماری یا ضربه لثه رخ داده است، ممکن است روش‌های پیوند استخوان برای بازسازی بافت استخوان از دست رفته و حمایت از دندان‌ها ضروری باشد.

۷. آنتی بیوتیک درمانی: در موارد آبسه دندان یا عفونت شدید که به لق شدن دندان کمک می کند، ممکن است آنتی بیوتیک درمانی برای از بین بردن باکتری ها و کاهش التهاب تجویز شود.

۸. درمان ارتودنسی: در برخی موارد، درمان ارتودنسی ممکن است برای اصلاح مال اکلوژن (ناهماهنگی بایت) و توزیع مجدد نیروهای اکلوزال به طور مساوی در بین دندان ها توصیه شود و خطر تحرک دندان را کاهش دهد.

۹. کشیدن و جایگزینی: در مواردی که نمی توان دندان را نجات داد یا تثبیت کرد، کشیدن دندان ممکن است برای جلوگیری از عوارض بعدی ضروری باشد. دندان کشیده شده ممکن است با ایمپلنت دندان، بریج یا پروتز متحرک جایگزین شود تا عملکرد و زیبایی ظاهری بازیابی شود.مشورت با دندانپزشک یا پریودنتیست برای ارزیابی علت و شدت لق شدن دندان و تعیین مناسب ترین برنامه درمانی متناسب با نیازها و اهداف فردی ضروری است. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر و حفظ سلامت و عملکرد دهان کمک کند.